MaDamenCuisine, îles flottantes
Ik ben geen chef de cuisine en zelfs geen fanatieke hobbykoker. Ik hou wel enorm veel van lekker eten en lekker eten maken. Dat kan ik vanuit Monclar volop in leuke restaurantjes en thuis bij de table d’hôtes. Het uit proberen van alle restaurants in de buurt gaat onder het mom van gasten goed kunnen informeren over de mogelijkheden. Dat is natuurlijk ook zo, maar ondertussen geniet ik zelf van lange lunches, liefst buiten, in goed gezelschap, wijn en Franse gerechten. De kwaliteit is wisselend, soms valt het tegen en soms word ik aangenaam verrast. Graag deel ik mijn inzichten over gerechten, producten en restaurants zolang het maar met de Franse keuken te maken heeft.
Îles flottantes
Het ultieme Franse toetje is voor mij îles flottantes. Bij alleen al de naam, drijvende eilanden, loopt bij mij het water uit de mond. Volgens Wikipédia beschreef chef André Viard voor het eerst in zijn Cuinisier Impérial in 1806 het recept van de îles zoals we die tegenwoordig kennen. Gepocheerd eiwitschuim op een crème anglaise, gegarneerd met caramelsaus. Een echte klassieker dus.
Het is een dessert dat niet meer overal op de menukaart staat, dus als dat wel het geval is, wordt het door mij besteld. Avec plaisir. Overigens zodra ik een menukaart in handen heb, bekijk ik eerst de desserts zodat ik de rest van mijn maaltijd daarop af kan stemmen. Dat lijkt me beter gezien de kilo’s die er toch al bijgekomen zijn sinds ik in Frankrijk woon.
De eilandjes blijken van kwaliteit. Soms zijn het zeer luchtige, eivormige kleine hoopjes, soms een dikke machtige brok. Mijn voorkeur gaat uit naar het eerste. Met de vanille saus is meestal niks mis en ook de caramel is gewoonlijk goed. Hippe chefs maken het nog af met geroosterde amandelschilfers of iets praline-achtigs.
Uiteraard wilde ik zelf thuis ook proberen de perfecte îles flottantes te maken. Een dessert met drie ingrediënten kan niet zo moeilijk zijn. Dat bleek een misvatting. Mijn eerste versie bestond uit vanillesaus met klonten, vreemd gevormde eiwitbrokken en aangebrande caramelsaus. De vanillesaus mag dus absoluut niet koken als het eigeel erbij gaat. Eiwit stijfkloppen is geen probleem, mooie vormpjes maken wel en ook inschatten wanneer ze voldoende gepocheerd zijn, is een kunst op zich. Caramel op het juiste moment van het vuur halen is ook een vereiste. Valsspelen kan. Crème anglaise en caramelsaus zijn kant en klaar te koop in de supermarché. Maar ja, da’s natuurlijk niet de bedoeling. Ik blijf proberen zelf een eigen versie te maken. Tot die tijd doe ik onderzoek in de restaurants waar het op de kaart prijkt.
Zelf doen? https://www.cuisineaz.com/recettes/iles-flottantes-faciles-34362.aspx
Das ist unsere eigene Webseite und wir bieten hier stets die günstigsten Preise. Klicken Sie hier für unsere Unterkünfte oder stellen Sie uns gern persönlich eine Frage. oder stelle uns persönlich eine Frage. oder lese weiter mit De Périphérique , Victor et moi oder gehe weiter zum Übersicht von alle Artikeln.