Victor et moi

Sinds drie weken heb ik een nieuwe vriend. En zoals bij elke nieuwe relatie, moeten we aan elkaar wennen. Victor komt uit een asiel en heeft een jaar in een hok gewoond. Eén keer per dag werd hij uitgelaten door vrijwilligers. Victor weet dus niet hoe het is om in een huis te leven. Hij besteedt dan ook veel tijd aan het verkennen van het huis. Verwonderd kijkt hij naar zichzelf in de spiegels of in het raam, hij lijkt tevreden met wat hij ziet. Alles wat op het aanrecht ligt, vraagt om zijn aandacht. Zelfs als er niks op het aanrecht ligt, wil hij dat graag controleren.

Victor is nogal mager. Het baarde mij dan ook zorgen toen hij de eerste dagen niet wilde eten. Volgens Google en de vétérinaire is dat stress. Gelukkig eet hij nu zijn bakje met plezier leeg en hoop ik dat er wat vlees op de botten komt.

Het is aandoenlijk om te zien hoezeer Victor aan mijn aanwezigheid hecht. Hij volgt me op de voet en denkt bij elke keer dat ik de gang in stap, dat hij uit mag. Hij mag vaak uit, maar ik gebruik de gang ook om op andere plekken dan buiten te komen. Da’s nog verwarrend.

Sommige dingen vindt Victor eng. Toen de tv aanging, wist hij niet hoe snel hij achter de bank moest kruipen. Martien Meiland joeg hem, begrijpelijkerwijs, angst aan. Na een paar avonden begreep hij dat de tv hem niks zou aandoen en gaat hij inmiddels rustig aan mijn voeten liggen. Hoog schattigheidsgehalte.

Wat er achter het glas van de wasmachine en de haard gebeurt, is dan weer leuk. Victor gaat er op zijn gemak voor zitten en lijkt gebiologeerd door de was of het haardvuur.

Victor moet nog het één en ander leren. Zo doet hij zijn behoefte nog graag binnen en daar ben ik bepaald geen fan van. Ik overlaad hem met complimenten als hij zijn pipi of caca buiten doet en dat lijkt, een beetje, te werken. Aan de lijn lopen is moeilijk. Rondom het huis gaat het redelijk. Ook hier werkt het complimenteren goed. Zodra er een kat in beeld komt, of zodra Victor dénkt dat er een kat in beeld komt, wordt hij helemaal gek. Hij trekt als een malle aan de lijn en begint te huilen als een wolf. Ik kan hem nauwelijks in bedwang houden en ben al een keer op de grond geklapt terwijl ik uitgleed over de natte bladeren. Voorlopig probeer ik een katvrije route te lopen.

Verder is Victor een rustige hond. Meestal ligt hij er gezellig bij. Hij blaft niet. Ik denk dat er misschien iets mis is met zijn stembanden, want dat huilen bij de katten klinkt niet als blaffen. Hij is vanaf de eerste nacht rustig en slaapt inmiddels niet meer naast maar op zijn kussen. Ik kan hem prima alleen laten als ik boodschappen doe. Hij springt wel tegen het aanrecht, maar niet tegen mensen op. Gasten laat hij met rust en zo hoort het ook. En niet onbelangrijk: mijn stappenteller maakt elke dag overuren.

Kortom, deze verwaarloosde hond doet het hartstikke goed. Hij heeft nog wat aandacht, liefde en correctie nodig. En dat krijgt ie. Volop. Ondertussen zijn Victor et moi vriendjes aan het worden.

This is our own website with the best price. Click here for our accommodations or ask us your question. Or read on with Franse films , The guests or go to the overview of all articles.