Victor (deel 2)

Toen mijn hond Victor 3 weken bij me was, schreef ik al eens een blog over hem. Hoogste tijd voor een update.

Victor moest even wennen. Niet zo vreemd als je bedenkt dat hij gewend was in een hok te leven en waarschijnlijk getraumatiseerd was. Hij heeft in korte tijd al heel veel bijgeleerd. Zo doet hij zijn behoefte keurig buiten en dat is zowel voor hem als mij een grote opluchting. Hij is rustig, springt niet en kan gerust een aantal uren alleen thuisblijven. Dat laatste geeft mij natuurlijk ook wat ruimte.

Er blijven wel enige eigenaardigheden. In het begin dacht ik dat Victor niet kon blaffen en wellicht zelfs iets aan zijn stembanden mankeerde. Inmiddels heeft hij zijn stem herontdekt. Hij blaft niet echt, het is meer een soort van huilen c.q. janken. Dat doet ie niet vaak, slechts op bepaalde momenten. Bijvoorbeeld als hij bij het uitlaten een kat ontdekt. Dan speelt zijn jachtinstinct op en wil hij erop af. Het is maar goed dat daar geen beelden van zijn want ik heb dan moeite om hem in bedwang te houden. Ook wanneer de bel gaat, blaft hij even waarna hij snel een kamer induikt omdat hij nog steeds wat angstig is.

Victor slaapt in de woonkamer. Daar heeft hij een fijn mandje. De banken vindt hij nog fijner om op te liggen. Ik niet. Dankzij de gouden tip van een vriendin, leg ik voor het slapengaan aluminiumfolie op de banken. En dat werkt. Zo slaapt Victor in zijn mandje en blijven mijn banken schoon. Meestal. Het lukt hem toch af en toe om er stiekem op te kruipen en dan kijkt hij me zo verschrikkelijk lief en schuldig aan dat ik er niet boos om kan worden.

Ik dacht dat het leuk voor Victor zou zijn als hij lekker vrij rond kon lopen in mijn tuintje. Bij het uitlaten kan hij niet loslopen want dan gaat hij er vandoor. Dat heeft hij overigens 1x gedaan en toen ben ik hem twee dagen kwijt geweest. Gelukkig zorgde de buurtapp ervoor dat hij uitgeput maar veilig terugkwam. Mijn tuin is ommuurd, dus daar kan niet veel gebeuren. Dacht ik. Victor is vindingrijk en is twee keer over het muurtje gesprongen om de vrijheid te zoeken. Eén keer maakte hij daarbij een val van een paar meter en brak hij een bot. Dat is allemaal weer goed gekomen. Helaas mag Victor nu niet meer los in de tuin.

Victors favoriete plek is het balkon. Lekker in de buitenlucht en het zonnetje liggen en ondertussen alles in de gaten houden wat er voorbijkomt. Dat houdt hij uren vol.

De gasten van MaDamenFrance mogen uiteraard geen last hebben van Victor. Ik zorg er dus voor dat hij eventjes in een andere ruimte verblijft bij aankomst en ontbijt. Veel gasten vinden hem echter fantastisch en smelten als Victor ze met zijn trouwe, bruine hondenogen aankijkt. Het komt regelmatig voor dat, op verzoek, Victor in de eetkamer is en lekker aan de voeten van de gasten gaat liggen.

Na een half jaar kan ik uit de grond van mijn hart zeggen dat Victor en ik het samen enorm naar onze zin hebben. Luisteren doet hij nog nauwelijks. Hij reageert alleen op “croquettes” en “on y va?”. Andere commando’s volgen wellicht in de toekomst. We hebben het goed samen.

This is our own website with the best price. Click here for our accommodations or ask us your question. Or read on with Hommage à Roger Louret , La canicule or go to the overview of all articles.